Równo 81 lat temu – 14 lutego 1942r. z rozkazu Naczelnego Wodza generała broni Władysława Sikorskiego, siłę zbrojną Polskiego Państwa Podziemnego (dotychczas funkcjonującą jako Związek Walki Zbrojnej) przemianowano na Armię Krajową. Pierwszym dowódcą organizacji został generał Stefan Rowecki ps. Grot.
Armia Krajowa w szczytowym momencie (latem 1944r. w szczycie akcji „Burza”) liczyła około 390 000 zaprzysiężonych członków. Warto przytoczyć słowa przysięgi składane przez najczęściej młodych, mężnych polskich patriotów, którzy w dramatycznych czasach wojennych wstępowali do formacji: „W obliczu Boga Wszechmogącego i Najświętszej Maryi Panny, Królowej Korony Polskiej kładę swe ręce na ten Święty Krzyż, znak Męki i Zbawienia i przysięgam być wiernym Ojczyźnie mej Rzeczypospolitej Polskiej, stać nieugięcie na straży Jej honoru i o wyzwolenie Jej z niewoli walczyć ze wszystkich sił – aż do ofiary życia mego. Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej i rozkazom Naczelnego Wodza oraz wyznaczonemu przezeń Dowódcy Armii Krajowej będę bezwzględnie posłuszny, a tajemnicy niezłomnie dochowam, cokolwiek by mnie spotkać miało. Tak mi dopomóż Bóg.”
Walka prowadzona przez AK była rozwijana na skalę niespotykaną w żadnym innym kraju okupowanej Europy. Wyróżniała ją ogromna różnorodność działań: wywiad, kontrwywiad, dywersja, niepodległościowa propaganda, łączność kurierska i radiowa, szkolenie kadr, legalizacja, pozyskiwanie broni, produkcja środków walki, a także obecność konspiracyjna w obozach jenieckich i obozach zagłady.
W trakcie swojej brawurowej i ofiarnej działalności żołnierze Armii Krajowej podjęli ponad 110 tysięcy większych akcji dywersyjno-zbrojnych na terenie Polski.
Największą operacją militarną Armii Krajowej była akcji „Burza" i w jej ramach powstanie warszawskie, które wybuchło 1 sierpnia 1944r. Strategicznym, choć niezrealizowanym celem AK było przeprowadzenie powstania powszechnego w okupowanej Polsce, w ostatniej fazie II wojny światowej. Akcja „Burza”, choć militarnie wymierzona w Niemców, miała być również polityczną manifestacją dążenia Polaków do odzyskania suwerenności, którą odczytać mieli Sowieci. Niestety strategiczne cele bohaterów polskiego podziemia nie zostały zrealizowane.
Stając w obliczu niebezpieczeństwa, związanego z dalszym trwaniem AK w strefie działania Armii Czerwonej, gen. Leopold Okulicki 19 stycznia 1945 roku wydał rozkaz rozwiązujący Armię Krajową. Jednocześnie Okulicki w tym samym dniu skierował do najwyższych dowódców AK tajny rozkaz, w którym polecił im nie ujawniać się. Ich zadaniem miało być zachowanie małych, dobrze zakonspirowanych sztabów i całej sieci radiowej
Po 1945r. nowi, sowieccy okupanci traktowali weteranów Armii Krajowej jak bandytów i próbowali wymazać pamięć o ofiarnej i niezłomnej postawie żołnierzy podziemia niepodległościowego czasów wojny.
Cześć i chwała Bohaterom Armii Krajowej!