„Krzyk o prawo do życia” – Jan Paweł II o ofiarach powstania w getcie warszawskim

Z okazji obchodów 80-tej rocznicy powstania w getcie warszawskim przypominamy słowa modlitwy papieża Jana Pawła II w intencji ofiar reżimu nazistowskiego.

Jan Paweł II wielokrotnie podkreślał, że leży mu na sercu pogłębianie dialogu między wyznawcami katolicyzmu i judaizmu. Podczas jednej z pielgrzymek do Izraela mówił o istocie przezwyciężenia uprzedzeń i konieczności uznania "wspólnego duchowego dziedzictwa żydów i chrześcijan":

"Jesteście naszymi umiłowanymi braćmi i - można powiedzieć - naszymi starszymi braćmi" – powtarzał papież.

W 1979 roku, podczas pierwszej pielgrzymki do Polski, Jan Paweł II odwiedził obóz zagłady Auschwitz-Birkenau. Wówczas to padły znamienne słowa:

"Nigdy jeden naród nie może rozwijać się kosztem drugiego, nie może rozwijać się za cenę drugiego, za cenę jego uzależnienia, podboju zniewolenia, za cenę jego eksploatacji, za cenę jego śmierci”.

Kilka lat później (1983) papież powierza swój kraj Matce Bożej Jasnogórskiej i oddaje modlitwie także dzieje hekatomby polskich Żydów w nawiązaniu do 40-tej rocznicy wybuchu powstania w getcie warszawskim:

„Dziś pragnę raz jeszcze odwołać się do tych słów, wspominając wraz z całym Kościołem w Polsce i całym narodem żydowskim straszliwe dni powstania i eksterminacji getta warszawskiego przed czterdziestu laty (od 19 kwietnia do połowy lipca 1943 r.). Był to rozpaczliwy krzyk o prawo do życia, o wolność, o ocalenie godności człowieka. Pani Jasnogórska! Każdego tygodnia staję przed Tobą w ramach sześćsetnej rocznicy Twojego błogosławionego Wizerunku. Dziś proszę Cię, abyś przyjęła hekatombę ofiar tych naszych braci i sióstr, którzy należąc do narodu żydowskiego, dzielili z nami doświadczenia straszliwej okupacji hitlerowskiej - i ponieśli okrutną śmierć z rąk okupanta w stolicy Polski. Oddając cześć pamięci niewinnie pomordowanych, prosimy: niech Bóg Przedwieczny przyjmie tę ofiarę za ocalenie świata!”.